Կարծում եմ, որ առաջիկա տասնամյակներին, հաշվի առնելով առկա իրավիճակը, ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորում ակնկալել պետք չէ սպասել, քանզի կողմերի դիրքորոշումները շատ հեռու են իրարից: Այս մասին EADaily հետ հարցազրույցում հայտարարել է Արցախի հանրապետության պետական նախարար Արայիկ Հարությունյանը:
Միևնույն ժամանակ նա չբացառեց, որ ղարաբաղյան հակամարտության գոտում ստատուս քվոյի պահպանումը այսքան երկար ժամանակով, երբ հրադադարի ռեժիմը ավելի շատ խախտվում է, քան պահպանվում, կարող է բերել պատերազմի: «Դա բացառված չէ, բայց որպեսզի ստեղծված իրավիճակում խուսափենք պատերազմից մենք միշտ պետք է պատրաստ լինենք դրան», -նշել է Հարությունյանը՝ ավելացնելով, որ խնդրի կարգավորման համար Ստեփանակերտը պատրաստ է զիջումների, բայց նախքան այդ անհրաժեշտ է «նստել բանակցությունների սեղանի շուրջ», որոնց Արցախը ուղղակիորեն չի մասնակցում:
«Որպեսզի խոսենք զիջումների մասին, նախևառաջ մենք պետք է նստենք բանակցային սեղանի շուրջ, և դրանից հետո միայն որոշենք գնալ փոխզիջումների, թե ոչ և եթե այո, ապա ինչպիսի: Ամեն դեպքում միանշանակ է, որ Արցախի կարգավիճակի և անվտանգության հարցերում փոխզիջումներ հնարավոր չեն և մնացած հարցերը փոխկապակցված են այս ճշմարտության հետ», - նշել է նա:
Արայիկ Հարությունյանն անդրադարձել է նաև Հայաստանի կողմից Արցախի ճանաչմանը, ինչի մասին հորդոր հնչել է նաև Հայաստանի Ազգային ժողովում: Պաշտոնյայի խոսքով, չնայած առկա ստատուս քվոյին, ջանքեր գործադրել Արցախի միջազգային ճանաչման համար անհրաժեշտ է, բայց միևնույն ժամանակ ինքը նպատակահարմար չի գտնում Արցախի ճանաչումը Հայաստանի կողմից:
«Իհարկե, միջազգային ճանաչումը ոչ միայն չի խանգարի, այլև ավելի կնպաստի այս խնդրի կարգավորմանը: Վատ չի լինի, եթե միջազգային սուբյեկտները ճանաչեն Արցախը, բայց չեմ կարող ասել, թե դա է հանդիսանում մեր առանցքային ու վերջնական նպատակը», - ասել է նա՝ ավելացնելով, որ Հայաստանի կողմից Արցախի ճանաչման կարիք էլ չկա, քանի որ «մենք վաղուց միասնական երկիր ենք»:
Ավելի վաղ ՀՀ նախագահ Սերժ Սագսյանը քանիցս հայտարարել է, որ միայն Ադրբեջանի կողմից ռազմական ագրեսիան վերսկսելու դեպքում Հայաստանը չի ունենա այլ ընտրություն, քան ճանաչել Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը դե յուրե և իր բոլոր հնարավորությունները ներդնել Արցախի ժողովրդի անվտանգության ապահովման համար:
Նա նաեւ բացատրել էր, թե ինչու Հայաստանը չի ճանաչում Արցախի անկախությունը: «Մենք չենք ճանաչում Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը միայն ու միայն մի պատճառով` որպեսզի հնարավորություն տանք շարունակելու բանակցային գործընթացը: Ի վերջո Ղարաբաղի պայքարը պայքար է ինքնորոշման համար, պայքար է անկախության համար, և Հայաստանն այդ բանակցություններին մասնակցում է, քանի որ Ադրբեջանը չի ցանկանում Ղարաբաղի հետ բանակցել:
Ճիշտ է, որ ինչ-որ չափով Ղարաբաղը մասնակցում է բանակցային պրոցեսին, որովհետև համանախագահները պարբերաբար լինում են նաև Լեռնային Ղարաբաղում, Լեռնային Ղարաբաղի ղեկավարությանը տեղյակ են պահում բանակցային գործընթացի մասին, բայց կոնկրետ բանակցային սեղանի շուրջ, եթե կարելի է այսպես ձևակերպել, Հայաստանը նստում է Ղարաբաղի փոխարեն: Պատկերացրեք, եթե այս պարագայում Հայաստանը ճանաչի Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը, ապա դա կլինի բանակցությունների վերջը», - ասել էր նա:
