VERELQ-ը ներկայացնում է հայաստանյան տպագիր մամուլի տեսությունը, որում ներառված է կարևոր իրադարձությունների մասին ընդգրկուն տեղեկատվություն:
«Չորրորդ իշխանություն» թերթը գրում է. «Եվրասիական տնտեսական հանձնաժողովը Հայաստանի տնտեսության համար մռայլ կանխատեսումներ է ներկայացրել: Հանձնաժողովի կայքում հրապարակված կանխատեսումների համաձայն, Հայաստանն այս տարին կփակի ընդամենը 0.9 տոկոս տնտեսական աճով: Այնինչ, հիշեցնենք, կառավարությունը մշտապես խոսում է 4.1 տոկոս աճի մասին: Ի դեպ, ԵՏՄ հանձնաժողովը մռայլ կանխատեսումներ է ներկայացրել ոչ միայն Հայաստանի, այլև ԵՏՄ անդամ մյուս երկրների վերաբերյալ. ըստ այդմ՝ ԵՏՄ-ն իր գոյության առաջին տարին կփակի 2.4 տոկոս տնտեսական անկումով: Մինչ այդ հիշեցնենք, որ Հայաստանի համար մռայլ կանխատեսումներ էր արել նաև Համաշխարհային բանկը»:
«Ժողովուրդ» օրաթերթը գրում է. «ՀՀ Սահմանադրության նախագծի դեմ արշավ սկսած քաղաքական ուժերի միջեւ համաձայնությունն այդպես էլ չի կայանում: Բանն այն է, որ այդ գործընթացին միացած քաղաքական ուժերից ամեն մեկը ցանկանում է ընդգծել իր գերակա դիրքը: Արդյունքում շաբաթ օրը հրավիրված հավաքում, որի ընթացքում հայտարարվելու էր «Ոչ»-ի ճակատ ստեղծելու մասին, մասնակից կուսակցություններից եւ ոչ մեկը նախագահի մակարդակով ներկայացված չի եղել: ՀԱԿ առաջնորդ
Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, «Ժառանգություն» կուսակցության ղեկավար
Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, ՀԺԿ ղեկավար
Ստեփան Դեմիրճյանը եւ անգամ ԱԻՄ առաջնորդ
Պարույր Հայրիկյանը հավաքին ուղարկել են իրենց ներկայացուցիչներին:
«Ժողովուրդ»-ի տեղեկություններով՝ Ստեփան Դեմիրճյանը ՀԱԿ-ի հետ համատեղ կազմակերպվող միայն այն միջոցառումներին է մասնակցում, որին ներկա է լինում Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը: Պարույր Հայրիկյանը եւս հավաքին չի ներկայացել, քանի որ նախապես տեղեկացել է, որ կուսակցական ղեկավարներից ոչ ոք չի լինելու: Թե ինչպես են նրանք միասին պայքարելու, թերեւս կարելի է պատկերացնել»:
«Ժողովուրդ» օրաթերթը գրում է. «Սերժ Սարգսյանի կողմից ստեղծված հանձնաժողովը, փոխելով Հայաստանի Սահմանադրությունը, ձեռքի հետ տակնուվրա է անում պետական կառավարման ամբողջ համակարգը: Սահմանադրության առաջարկվող տարբերակով հիմնովին փոխվում են պատերազմ հայտարարելու եւ խաղաղություն հաստատելու գործընթացն ու դրանց համար պատասխանատու պետական մարմինները: Իսկ ահա զինված ուժերի ղեկավարման ընթացակարգը լիովին խարխլում է գոյություն ունեցող կայուն աշխատելաոճը: Նոր տարբերակով այս հարցերում իրապես մեծանում է անորոշությունը եւ արմատավորվում է պաշտոնական անպատասխանատվության պրակտիկան: Համաձայնեք, որ պատերազմի մշտական վտանգի մեջ գտնվող երկրի համար, ինչպես այսօր Հայաստանն է, պետության անվտանգության հարցերում պատասխանատվության սահմանումը պիտի լինի իմպերատիվ եւ հստակ՝ զերծ որեւէ անորոշությունից ու թերությունից:
…Վերջապես, պատերազմը պետության համար ճակատագրական նշանակություն ունեցող հիմնահարց է, որի հանդեպ անլուրջ մոտեցում չի կարելի ցուցաբերել: Այստեղ պետք է լինի մեկ կոնկրետ պատասխանատու, որն իրավիճակի անկանխատեսելի զարգացման պարագայում իր ձեռքը կվերցնի գործընթացի կառավարումը: Ինչ վերաբերում է զինված ուժերի ղեկավարմանը խաղաղ եւ պատերազմական ժամանակներում, այստեղ արդեն սկսվում է իսկական խառնաշփոթը»:
