Հայաստանի ներկայիս ներքաղաքական ճգնաժամը չի կարելի հանգեցնել միայն Ղարաբաղում պատերազմին. դա ինստիտուցիոնալ, ռազմավարական ճգնաժամ է։ Այս մասին 2020 թվականին Հայաստանի տնտեսության մասին Եվրասիական փորձագիտական ակումբի տնտեսական ուսումնասիրության արդյունքներին նվիրված Երեւան-Մոսկվա տեսակամուրջի ժամանակ հայտարարել է քաղաքական գիտությունների թեկնածու, քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը։
«Հայաստանում ներքաղաքական իրավիճակի շատ սյուժեներ նախկինում էլ են եղել, այսինքն` դրանք պարտադիր չէ, որ հրահրվեն Լեռնային Ղարաբաղում վերջին պատերազմով։ Երկարատեւ սյուժեներից մեկը, օրինակ, սահմանադրական բարեփոխումը, որը մտածվել է Սերժ Սարգսյանի օրոք, իրականացվում է Փաշինյանի օրոք, եւ շատ նորմեր, որոնք թվում էին չաշխատող, այժմ ի հայտ են եկել», - նշել է նա։
Ռուսաստանը, նրա խոսքով, հետաքրքրությամբ եւ ուշադրությամբ հետեւում է այն ամենին, ինչ տեղի է ունենում Հայաստանում՝ հասկանալով, որ Հայաստանը կարեւոր գործընկեր եւ դաշնակից է, բայց միաժամանակ հասկանալով, որ Մոսկվան չպետք է անմիջականորեն միջամտի ներքին գործերին կամ աջակցի որեւէ մեկին:
«Ով էլ լինի (երկրի ղեկավար - խմբ.) Մոսկվան նրա հետ կաշխատի, քանի որ կան ռազմավարական հարաբերություններ», - ընդգծել է նա:
Մարկեդոնովը նշել է, որ, ցավոք, գրեթե անարձագանք է մնացել Հայաստանի նախագահ Արմեն Սարգսյանի հոդվածը 4-րդ հանրապետության մասին, որտեղ կա այն թեզը, որ «երկար ժամանակ մենք ապավինել ենք Ղարաբաղյան պատերազմում տարած հաղթանակին եւ չենք մտածել զարգացման ռազմավարության մասին. ի՞նչ անել հաջորդիվ»: Ռուս փորձագետի խոսքով՝ այդ հարցերը հիմա էլ շատ սուր են դրված։
«Ակնհայտ է, որ որքան երկար է պահպանվում այս ներքաղաքական ճգնաժամը, այնքան ավելի շատ է կասկածը տարածվում, որ հայկական իշխանությունն ընդունակ չէ իրատեսականորեն վերահսկել իրավիճակը, ի վիճակի չէ ռազմավարական մտածել եւ ինչ-ինչ պայմանավորվածություններ են ձեռք բերվել։ Միշտ այդ կասկածները կլինեն, իսկ եթե նույնիսկ դրանք այդքան էլ վառ արտահայտված չլինեն, ապա կգտնվի նա, ով դրանք կսրի, ընդ որում՝ կրկին ի վնաս հայ-ռուսական հարաբերությունների։ Դրա համար էլ այսօր ամենակարևոր հարցը ինչ-որ փոխզիջում գտնելն է, քանի որ ոչ իշխանությունը, ոչ էլ ընդդիմությունը լիարժեք կարծիք չեն ներկայացնում. հայ ժողովուրդը պետք է ինչ-որ փոխզիջումային ֆիգուր գտնի, որպեսզի իրավիճակը չհասնի եռման կետին, հեղափոխությանը և քաոսին, ինչից միշտ էլ ցանկացողներ կգտնվեն։
Այս կայունացման համար անհրաժեշտ է հետագայում զբաղվել տնտեսական սյուժեներով: Իսկ տնտեսական օրակարգը բազմապլան է և ԵՏՄ-ին անդամակցությունը, և Ռուսաստանի հետ երկկողմ համագործակցությունը և այլն», - ընդգծել է ռուս փորձագետը։
Ինչ վերաբերում է տարածաշրջանում տրանսպորտային հաղորդակցությունների ապաշրջափակման գործընթացին, Մարկեդոնովը նշել է, որ այն, իհարկե, կապված է Եվրասիական տնտեսական միության հետ, սակայն ունի իր սեփական ծանրաբեռնվածությունը:
«Մոսկվան փորձում է, ի տարբերություն շատ այլ խաղացողների, բացի ռազմական գործողությունների ավարտից, հրադադարից բացի ինչ-որ կառուցողական ծրագիր առաջարկել՝ ինչպես հակամարտության կարգավորումը լցնել ինչ-որ բանով։ Եվ տրանսպորտային հաղորդակցությունների ապաշրջափակումը այդ վաղեմի հակամարտության կարգավորման բովանդակային կողմն է», - ընդգծել է նա։