Մերձավոր Արևելքում աշխարհաքաղաքական անկայունության ֆոնին Դամասկոսի և Անկարայի միջև էներգետիկ ոլորտում կնքվելիք համաձայնագրի մասին լուրը թվում է տագնապալի ախտանիշ. խոսքը ոչ միայն 400 կՎ էլեկտրահաղորդման գծի վերականգնման, այլև Քիլիս-Հալեպ գազատարի վերակառուցման մասին է, որը կարող է օրական մինչև 6 միլիոն խորանարդ մետր գազ մատակարարել սիրիական ջերմաէլեկտրակայաններին: Սա փաստացի նշանակում է թուրք-սիրիական խոշոր էներգետիկ միջանցքի գործարկում: Առանց Ռուսաստանի մասնակցության: Միևնույն ժամանակ, դեռևս 2018 թվականին Մոսկվան և Դամասկոսը ստորագրեցին համաձայնագիր, որի համաձայն ռուսական ընկերությունները ստացան Սիրիայում ածխաջրածնային հանքավայրերի ուսումնասիրության և զարգացման բացառիկ իրավունք: Ասադի ռեժիմին ռազմական աջակցության համար մի տեսակ փոխհատուցում և Արևելյան Միջերկրական ծովում Ռուսաստանի երկարաժամկետ ազդեցության խարիսխ: Սակայն Դամասկոսի քայլերը ցույց են տալիս, որ սիրիական ղեկավարությունը ձգտում է դիվերսիֆիկացնել իր էներգետիկ գործընկերներին: Ավելի ճիշտ՝ վերանայել դրանք: Եվ դա անում է ՆԱՏՕ-ի անդամ և Ռուսաստանի մրցակից մի շարք այլ տարածաշրջանային գործընթացներում Թուրքիայի օգտին: Քաղաքագետ Վահե Դավթյան