Անգործ ենք, մինչև սեպտեմբեր հույս չկա աշխատելու, պետությունն էլ անտեսում է. Առուստամյան

Կորոնավիրուսից տուժել են բոլոր ոլորտներն առանց բացառության, ամենից մեծ հարվածը բաժին է հասել զբոսաշրջությանն ու սպասարկման ոլորտին: Ռեստորանները, սրճարաններն ու ակումբներն այս ամիսներին չեն աշխատել, այսօր էլ աշխատում են խիստ սահմանափակումներով, ինչի արդյունքում տուժում են նաև այն արտիստները, որոնք համերգային ծրագրերով հանդես էին գալիս տարբեր ակումբներում և ամենօրյա ռեժիմով աշխատում ռեստորաններում: Իհարկե, հանրության շրջանում կարծիք կա ձևավորված, թե արտիստները, առհասարակ՝ շոու-բիզնեսի ներկայացուցիչները որևէ խնդիր չունեն, բայց իրականում դա այդպես չէ՝ երեք ամիս է նրանք նույն խնդիրներին են բախվում, ինչ բոլորը:

VERELQ-ի հետ զրույցում սիրված «The Band»-ի մենակատար Կարինա Առուստամյանը պատմեց, որ կարանտինը շատ ծանր փորձություն էր իրենց համար, ու, թերևս, ամենաշատը տուժել է իրենց ոլորտը.

- Սկզբից, բնականաբար, բոլորս կարանտինի մեջ էինք պատասխանատվության զգացումից ելնելով, հետո, երբ սահմանափակումներն աստիճանաբար սկսեցին մեղմացնել, փորձեցինք ամեն ինչ անել, որպեսզի ինչ-որ չափով վերադառնանք մեր աշխատանքի բնականոն ռիթմին, սակայն ոչ մի բան չստացվեց: Ինչպես հայտնի է, բոլոր տեսակի միջոցառումներն արգելվում են, որևէ մեկը պատրաստ չէ միջոցառում անցկացնել, քանի որ կա տուգանվելու վտանգը: Բնականաբար, արգելված է մարդկանց պարելը պարահրապարակներում և ինչքան էլ մենք փորձեցինք խիստ պահել օրենքները՝ պարտադիր դիմակներ, սեղանները իրարից նշված հեռավորության վրա, պարահրապարակ մարդկանց չթողնել և այլն, ոչինչ չստացվեց: Արդեն երրորդ ամիսն է մենք անգործ ենք, հունիսին ընդհանրապես հույս չկա աշխատելու, հուլիսն էլ մեծ հարցականի տակ է, որովհետև եթե այսպես շարունակվի, դժվար մենք մինչև սեպտեմբեր աշխատանք ունենանք…

- Պետության կողմից աջակցություն ստացե՞լ եք:

- Ոչ մի աջակցություն, մեզ լրիվ մոռացել են: Բացի այդ, շատ տարածքներ, որտեղ մենք երգում էինք, առանց այցելուների չեն կարող գոյատևել ու դրանք էլ փակվում են: Անգամ բացօթյա ռեստորանները չկարողացան աշխատել, որովհետև մարդիկ բողոքում էին, թե միջոցառում է և այլն: Ստացվում է, որ և՛ մարդիկ են դեմ, և՛ պարետի որոշումը թույլ չի տալիս վերադառնալ աշխատանքի անգամ կանոնների պահպանմամբ: Մյուս կողմից էլ, կորոնավիրուսի այս լայն տարածումն է, և ես իսկապես չգիտեմ, թե այս ամենի վերջը ինչ է լինելու:

- Որևէ ծրագրով փաստացի աջակցություն կառավարության կողմից չե՞ք ստացել:

- Ոչ, որովհետև շատ կետեր են սահմանված, որոնց չենք համապատասխանում: Ու խոսքը միայն իմ մասին չէ, այլ շատ իմ գործընկերների: Մեկը իր կազմակերպությունը գրանցել է ուշ, մյուսը գրանցել է շուտ, բայց այլ խնդիր կա՝ կան խմբեր, որոնք գրանցված են երկու-երեք տարի, բայց միևնույն է աջակցություն չստացան: Փաստացի այսօր երաժիշտները, որոնց այլ պայմաններում պետությունը միշտ հպարտությամբ է մատնանշում որպես ժամանակակից մշակույթի կարևոր բաղադրիչ, ամբողջովին անտեսված են ու երաժիշտների 90 տոկոսը այսօր անգործ են ու մտածում են այլ մասնագիտությունների մասին, որպեսզի տարրական օրվա հացի փող վաստակեն:

- Ինչպիսի՞ն է ելքը ստեղծված իրավիճակից, արդյոք չեք պատրաստվում բարձրաձայնել ձեր ոլորտի խնդիրների մասին և պետական աջակցություն պահանջել:

- Ես հույս ունեի, որ մեզ էլ հերթ կհասնի և մեր մասին էլ պետությունը հոգ կտանի, մանավանդ երբ շատ ոլորտների ներկայացուցիչներ քիչ, թե շատ, բայց աջակցություն ստացան: Ի վերջո, մենք լինելով միկրո բիզնես, բայց միշտ վճարումներ ենք կատարել, գործել օրենքի դաշտում: Իսկ այսօր անօգնական վիճակում ենք: Կարծում եմ, գուցե պետք է գործընկերներով հավաքվենք ու դիմենք պետությանը, գուցե նաև պահանջենք, որ մեր ձայնը ի վերջո լսվի: Թեև, բնականաբար, կառավարությունը շատ լավ տեղյակ է, թե ինչ խնդիրներ ունեն մեր ոլորտի ներկայացուցիչները, ուղղակի անտեսում են կամ դեռ մեր հերթը չի հասել… հուսամ:
Եթե ինչ-որ մեկը սև օրվա համար խնայողություններ ուներ, ապա դրանք էլ արդեն վերջացել են, իսկ ինչպե՞ս հետո ապրել:

- Դուք նշեցիք, որ գուցե գործընկերներով դիմեք: Արդեն քննարկե՞լ եք այս հարցը:

- Դեռ չեմ քննարկել, բայց միանշանակ վստահ եմ, որ եթե ես ձեռնարկեմ ինչ-որ բան այս ուղղությամբ, ապա շատերը կմիանան: Եվ ես լուրջ այդ ուղղությամբ մտածում եմ, որովհետև չեմ պատկերացնում, թե ինչքան պետք է դեռ այսպես լուռ նստենք ու ինչ է լինելու այս ամենի վերջը: Բոլորին հետաքրքրում է նույն հարցը՝ ինչպե՞ս են պահելու իրենց ընտանիքը, ունենալով հազար ու մի պարտադիր ծախսեր, բայց չունենալով աշխատանք ու եկամուտ: Այնպես որ միացողներ շատ կլինեն, ուղղակի պետք է ճիշտ կազմակերպել, հույս ունենալով, որ մեր ձայնը լսելի կդառնա:

Լիա Խոջոյան