Նոյեմբերի 9-ի եռակողմ փաստաթղթի ցանկացած հիշատակում պետք է դիտարկվի դրա բոլոր կետերի իրականացման համատեքստում: Երբ ժամանակին Հայաստանի կառավարիչը տարօրինակ շտապողականությամբ այդ փաստաթղթի կապիտուլյացիոն դրութներն էր կատարում` Արցախի տարբեր շրջաններ հանձնում, դեռ այն ժամանակ կանխատեսվում էր, որ Ադրբեջանն իր մասնաբաժին պարտավորությունները չէր կատարելու: Եթե որևէ բանակցությունում հիմք է ընդունվում եռակողմ հայտարարությունը, ապա այդտեղ հստակ պետք է խոսվի Արցախի, արցախցիների վերադարձի և նրանց անվտանգության երաշխիքների դրույթների մասին: Հայաստանի իշխանությունը երկիրը վերածել է փորձադաշտի, կենցաղային առևտրի օբյեկտի: Իսկ ինչո՞ւ որևէ դերակատար պետք է քննարկման առարկա դարձնի հայկական շահը, եթե նույնիսկ ՀՀ իշխանությունն իր երկրի շահերից չի գործում: Այս խնդիրը միայն առաջին հայացքից է ՌԴ-ի հետ հարաբերություններում արտացոլվում: Որևէ երկիր այսպիսի իշխանությանը չի´ հարգում, շահերի հետ հաշվի չի´ նստում: Միայն կօգտագործեն ու կուղարկեն այնտեղ, որտեղ սովորաբար հայտնվում են անպետք ու շարքից հանված իրերը և առարկաները: ԱԺ "Պատիվ ունեմ" խմբակցության քարտուղար Տիգրան Աբրահամյան