Հորդանան-Հայաստան. Երևանն ակտիվացնում է արաբական ուղղությունը

Նախագահ Արմեն Սարգսյանի հրավերով փետրվարի 10-ին առաջին անգամ երկօրյա պաշտոնական այցով Հայաստան կժամանի Հորդանանի Հաշիմյան Թագավորության թագավոր Աբդալա երկրորդ Իբն Ալ-Հուսեյն Ալ-Հաշիմին:

ՀՀ-ի արտաքին քաղաքականության մեջ արաբական ուղղությունը պետք է լինի առանցքային՝հաշվի առնելով Մերձավոր Արևելքի գեոպոլիտիկ կարևորությունը, այնտեղ առկա հայ համայնքները, ինչպես նաև Ադրբեջանի ակտիվ հակահայկական քարոզչությունն՝առաջին հերթին ղարաբաղյան հարցում:

Բաքուն՝ Արաբական պետությունների լիգայում և Իսլամական կոնֆերանս կազմակերպությունում միշտ փորձում է հասնել հակահայկական բանաձևերի ընդունմանը ղարաբաղյան հակամարտության մասով՝դրան տալով կրոնական և ազգային երանգներ:

ՀՀ-ն պետք է հնարավորինս մեծ թվով դաշնակիցներ ձեռք բերի արաբական աշխարհում և Հորդանանի թագավորի այցը պետք է առաջին հերթին հնարավորություններ ստեղծի ներդրումներ ներգրավվելու համար՝փոխադարձ կապերը դրվեն տնտեսական լուրջ հիմքի վրա:

Պաշտոնական Երևանը պետք է օգտագործի նաև տեղի հայ համայնքի ներուժը՝բիզնես, քաղաքական և հումանիտար:

Հորդանանում հայ համայնքը ձևավորվել և ստվարացել է 1915 թ. Մեծ Եղեռնի ժամանակից, երբ բազմաթիվ գաղթականներ ապաստան գտան Հորդանանում։

Հորդանանի հայերը բնակվում են հիմնականում Ամմանում, գործում է հայկական դպրոց, առկա են եկեղեցիներ և համայնքային կառույցներ:Հորդանանում բնակվում է 3.000 հայ։

Տեղի հայ համայնքը նաև ՀՀ-ի «դեսպաններ» են այդ երկրում և կամուրջի դերակատարում ունեն: Երևանը պետք է ակտիվացնի տեղի հայ համայնքի և ՀՀ-ի կապերը՝այդ թվում բիզնես համագործակցությունը:

Հորդանանը՝ ՀՀ-ի համար պետք է ընկալվի, որպես ևս մեկ հնարավոր գեոպոլիտիկ դաշնակից, որի տնտեսական ներուժը հնարավոր է օգտագործել՝արաբական այդ երկրից ներդրումներ ներգրավվելու համար, զարգացնելով կապերը տուրիստական և այլ ոլորտներում:

Հորդանանի համար ՀՀ-ն կարող է հետաքրքիր լինել, որպես ԵԱՏՄ երկիր և այդ հարթակն Ամմանը կարող է օգտագործել այդ շուկա դուրս գալու համար: Հորդանանյան ներդրումները կարող են ուղղվել Մեղրիի ազատ տնտեսական գոտի, իսկ հայկական ներդրումներն՝Աքաբայի հատուկ տնտեսական գոտի:

Տնտեսական, քաղաքական հարաբերությունները պետք է խրախուսվեն և այցերը չկրեն պրոտոկոլային բնույթ, այլ ունենան պրակտիկ նշանակություն: