ՌԴ ՆԳ նախարարության ներկայացրած վիճակագրության համաձայն, այս տարի Հայաստանից ՌԴ քաղաքացիություն ստացել է 17 հազար մարդ։
Թավշյա հեղափոխությունից հետո անընդհատ խոսվում էր այն մասին, որ արտագաղթը ՀՀ-ից դադարելու է և սկսվելու է աննախադեպ ներգաղթ: Ներգաղթի մասին խոսելն ավելորդ է՝ այն այդպես էլ չի գրանցվել, իսկ արտագաղթի տեմպերը շարունակվում են պահպանվել և այն, որ 17.000 մարդ արդեն իսկ ստացել է ՌԴ-ի քաղաքացիություն, նույնպես ինդիկատոր է, որ Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունն այդպես էլ չկարողացավ մեկ տարվա ընթացքում անել տնտեսական հեղափոխություն և ՀՀ-ում մնալու հույս արթնացնել քաղաքացիների մոտ:
Արտագաղթն իհարկե ունի բազմաթիվ պատճառներ, սակայն Հայաստանի պարագայում առանցքային պատճառը սոցիալ-տնտեսական խնդիրներ են՝ աշխատատեղերի բացակայությունը հատկապես մարզերում կամ ցածր վարձատրվող աշխատանքը, որը գնաճի և կյանքի թանկության պատճառով ստիպում է մարդկանց լքել ՀՀ-ն: Եվ հիմնական ուղղությունը շարունակում է մնալ Ռուսաստանը:
Արտագաղթի շարունակվող տեմպերն ու ՀՀ քաղաքացիների կողմից իրենց քաղաքացիությունից հրաժարվելու և ՌԴ քաղաքացիություն ընդունելու հանգամանքը պետք է ահազանգ լինեն Փաշինյանի և նրա կառավարության համար, որ հասարակությունն այլևս չի ցանկանում բավարարվել գեղեցիկ ելույթներով ու լայվերով, այլ ցանկանում է տեսնել նոր աշխատատեղեր, սոցիալ-տնտեսական վիճակի բարելավում, ներդրումներ, որոնք կաշխուժացնեն տնտեսական կյանքը երկրում:
Տնտեսական հեղափոխությունն այդպես էլ մնաց, որպես բարի ցանկություն՝ տնտեսագետների գնահատականներով տնտեսական աճի տեմպերը ցածր են և բավականաչափ չեն թռիչքային զարգացում ապահովելու համար: Դրա փոխարեն հասարակությունը տեսնում է կառավարության շռայլ ծախսերը տարբեր գործուղումների վրա և ավելի շատ է հիասթափվում, ինչն էլ հանգեցնում է արտագաղթի տեմպերի աճին և այլ երկրների քաղաքացիություն ստանալու ցուցանիշների աճին: ՀՀ քաղաքացիներն արտագաղթում են ոչ միայն ՌԴ, այլ նաև Եվրոպա, ԱՄՆ, հազարների են հասնում դիմումները գրին քարտ ստանալու համար:
Բոլոր այդ ցուցանիշները պետք է սթափեցնող լինեն այսօրվա կառավարության համար. անհրաժեշտ են ներդրումներ, նոր աշխատատեղեր, քանի որ հասարակությունը չի ցանկանում տեսնել ձերբակալություններ և այլ շոուներ, որոնք չեն ազդում միջին վիճակագրական քաղաքացու գրպանի պարունակության վրա:
Իշխանությունները կարող են խոսել ինչ-որ մութ ուժերի, հակահեղափոխության մասին, սակայն ներքաղաքական մանր հարցերը չեն հետաքրքրում հանրության լայն շրջաններին, ովքեր այսօր, այժմ են ցանկանում լավ կյանքով ապրել: Օդում կախված է տնտեսական կյանքի կտրուկ բարելավման պահանջ, որը չիրականացնելու դեպքում ՀՀ-ին սպառնում են նոր իշխանափոխություններ կամ սոցիալական ցնցումներ, ինչը ղարաբաղյան հակամարտության առկայության պարագայում կրկնակի վտանգ է պետության անվտանգությանն ու ապագային:
