Թուրքական արտաքին քաղաքականության մեջ հայկական հարցի կարգավիճակը բարձրանում է. Մարկեդոնով

Թուրքիան Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման հարցերով հատուկ ներկայացուցիչ ունի։ ԱՄԷ կատարած այցի ժամանակ այս մասին հայտարարել է այդ պետության արտաքին գործերի նախարար Մևլութ Չավուշօղլուն։ Որքանո՞վ է կարևոր այդ կադրային որոշումը։ Եվ արդյո՞ք դա նշանակում է բեկում հայ-թուրքական երկկողմ հարաբերություններում։

Այս մասին գրում է ՄԳԻՄՕ-ի միջազգային հետազոտությունների ինստիտուտի եվրոատլանտյան անվտանգության կենտրոնի առաջատար գիտաշխատող Սերգեյ Մարկեդոնովը՝ Bunin & Co Տելեգրամի ալիքի համար։

«Թուրքիայի հատուկ ներկայացուցիչ է դարձել փորձառու դիվանագետ Սերդար Քըլըչը։ Այս տարվա մարտին նա ավարտել է իր յոթամյա աշխատանքը՝ որպես ԱՄՆ-ում Թուրքիայի դեսպան։ Նրա աշխատանքային ցուցակում է դիվանագիտական ծառայությունը Ճապոնիայում, ԱՄՆ-ում և Լիբանանում, ինչպես նաեւ աշխատել ԱԳՆ-ում, համակարգելով ՆԱՏՕ-ի հետ կապերը, և ազգային անվտանգության Խորհրդում: Մի խոսքով, տպավորիչ աշխտանքային կենսագրությունի ունի:

Ակնհայտ է, որ Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման հարցը պաշտոնական Անկարայի համար ավելի լայն է, քան երկկողմ օրակարգի խնդիրները: Երեւան ասելով՝ թուրք դիվանագետները ենթադրում են եւ Բաքվին, եւ փորձում են, աջակցելով իրենց ռազմավարական դաշնակցին, ճնշում գործադրել հայկական կողմի վրա։ Ի դեպ, անուղղակիորեն նման ճնշում է գործադրվում նաև Մոսկվայի վրա, կասկածի տակ է դրվում Անդրկովկասում նրա բացառիկ դիրքը։ Բայց դա էլ ամեն ինչ չէ։ Հայաստանի հետ հարաբերությունները Թուրքական արտաքին քաղաքականության ամերիկյան ճաշացանկի մի մասն են։ Եվ պատահական չէ, որ այս կապակցությամբ ԱՄՆ քաղաքական խոհանոցին բանիմաց դիվանագետի հատուկ ներկայացուցչի պաշտոնի հրավերը։ Հիվանդագին թեմա է՝ Օսմանյան կայսրությունում 1915 թվականի իրադարձությունները ցեղասպանություն ճանաչելու հարցը։

Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ բանակցություններում որոշակի բարելավում է նախատեսվում։ Այն անշրջելի չդարձավ, տհաճ անակնկալներ հնարավոր են։ Եվ Թուրքիան փորձում է առաջ անցնել, քանի որ հետկոնֆլիկտային ստատուս քվոյում նրա դերը որոշվելու է, ի թիվս այլ բաների, նաև հայկական կողմի հետ հարաբերությունների կարգավորման մակարդակով։ Դեռ վաղ է լուրջ ընդհանրացումներ անել։ Նաեւ վաղաժամ է դրական կանխատեսումներ անել եւ կանխատեսումներ անել գոնե Ցյուրիխի մակարդակով։ Պարզ է միայն մեկ բան. հայկական խնդրի կարգավիճակը թուրքական արտաքին քաղաքականության մեջ բարձրանում է։ Այլապես փորձառու կադրային դիվանագետներին նման հարցերին չէին միացնի», - նշել է փորձագետը։