«Հայաստան» նախընտրական դաշինքի շտաբի ղեկավար, Հայաստանի նախկին փոխվարչապետ Արմեն Գևորգյանը Թելեգրամի իր էջում գրել է.
«Քվեարկե՞լ, թե՞ ոչ:
Իմ մարզային այցերի և ընտրողների հետ հանդիպումների ընթացքում նկատել եմ մի կարևոր միտում. Շատ քաղաքացիներ կա՛մ դեռ չեն որոշել մասնակցել քվեարկությանը, կա՛մ մտադիր չեն մասնակցել: Նրանց թիվը շատ մեծ է: Կցանկանայի կիսվել, թե որքան կարևոր է, որ հնարավոր շատ քաղաքացիներ մասնակցեն ընտրություններին:
1. 2018-ի դեկտեմբերին անցկացվեցին արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ: Դրանք հիշվում են այն փաստով, որ Նիկոլը հավաքեց 70 տոկոս ձայն: Հետո նա օգտագործեց այսպես կոչված բարձր լեգիտիմությունը մեր երկրի համար աղետալի քաղաքականությունն իրականացնելու համար:
Փաստորեն, նշենք, որ բնակչության միայն 30 տոկոսն է քվեարկել Նիկոլի և նրա ուսապարկերի օգտին, կամ քվեարկելու իրավունք ունեցողների ոչ ավելի, քան 35 տոկոսը: Իսկ ընտրություններին մասնակցության ցուցանիշը Հայաստանի պատմության մեջ ամենավատն էր ՝ 49 տոկոս: Սա Հայաստանում իշխանության ձևավորման ամենացածր հանրային լեգիտիմության ցուցանիշն է:
2. Այսօր Նիկոլը ելնում է այն նախադրյալից, որ ընտրություններին մասնակցությունը չպետք է բարձր լինի: Օգտագործելով վարչական ռեսուրսներ՝ նա և իր թիմը կձգտեն մոբիլիզացնել իրենց կողմնակիցների առավելագույն քանակը քվեարկելու համար: Դա նրանց հնարավորություն կտա ցածր մասնակցության դեպքում կրկին ձայների բարձր տոկոս հավաքել իրենց օգտին:
Այդ պատճառով նրանք տեղերում սկսել են իրական տեղեկատվական և իրավական տեռոր. Ստեղծել վախի մթնոլորտ և ընտրությունների արդյունքների կանխորոշվածության զգացողություն, որպեսզի հնարավոր ամենափոքր թվով մարդիկ ընդդիմադիր գործունեություն ծավալեն և իրականացնեն հակաիշխանական քարոզչություն:
3. Բոլորիս համար կարևոր է հասկանալ, որ, ի տարբերություն մեր նախորդ բոլոր ընտրությունների՝ հիմա որոշվում է ոչ թե իշխանության հարցը, այլ`արդյո՞ք Հայաստանը պետք է լինի անկախ, թե ոչ: Որոշ չափով դրանք ունեն անկախության հանրաքվեի նշանակությունը: Իր գոյությունից 30 տարի անց երկիրը կանգնեց նոր ընտրության առջև՝ կա՛մ լինել թյուրքական կոալիցիայի կցորդ և կորցնել արժանապատվորեն զարգանալու հնարավորությունը, կա՛մ պահպանել իր ինքնիշխանությունը և կրկին դառնալ ուժեղ և կազմակերպված պետություն:
4. Աշխարհի շատ երկրներում դեռ կա նորմ, ըստ որի քաղաքացիների քվեարկությանը մասնակցելը պարտադիր է: Մենք այս ավանդույթը դեռ չունենք: Այն օգնում է մեր նման երկրներին ստեղծել քաղաքացիական հասարակության ամուր հիմքերը, ձևավորել քաղաքացիական գիտակցություն և ընտրողների ակտիվ դիրքորոշում: 20-րդ դարում զարգացած շատ ժողովրդավարական երկրներ նույնպես անցել են այս ուղիով: Մենք բոլորս պետք է մի պահ պատկերացնենք, որ նույնպես ունենք այս կանոնը և անպայման մասնակցենք քվեարկությանը: Չմասնակցելը հավասարազոր է ձեր ձայնը Նիկոլին ու նրա խունտային տալուն:
5. Նիկոլն ու իր թիմը հույս ունեն, որ ընտրությունների միջոցով կկարողանան պահպանել իրենց իշխանությունը: Հասարակությունում արդեն կա այն մասը, որը երբեք չի համաձայնվի նման իրավիճակի հետ: Ակտիվ մասնակցությունը ընտրություններին պետք է ցույց տա, որ եթե Նիկոլն և նրա ուսապարկերը ընտրազանգված ունեն, ապա այն ճնշող փոքրամասնություն է, որը այլևս չի կարողանա ազդել երկրի զարգացման գործընթացների վրա:
Հավատացեք, առանց իշխանական լծակների և տեղեկատվական ռեսուրսների հասանելիության, Նիկոլի ամենաջերմեռանդ համակիրները շատ շուտով անիծելու են իրենց կուռքին, երբ պարզվեն մանրամասները, թե ինչեր էին անում Նիկոլն ու նրա ուսապարկերը, և թե ինչպես են անպիտան ղեկավարել պետությունը վերջին երեք տարիների ընթացքում:
Ես բոլորին կոչ եմ անում ակտիվորեն մասնակցել ընտրություններին: Հայաստանում ապագա կա, բայց առանց Նիկոլի»։
