Եթե Շահրամանյանին «գտել» եք, որ Նիկոլի դեմքը փրկեք՝ մեծ հաջողություններ չեք ունենալու

Սամվել Շահրամանյանի հարցազրույցն իսկապես տխուր տպավորություն է թողել, բայց արդյո՞ք դա Հայաստանի քաղաքական համակարգի ընդհանուր պատկերը չէ: Այս մասին գրում է քաղաքագետ Սուրեն Սուրենյանցն ու շարունակում.

"Ռոբերտ Քոչարյանի Երևան գալով՝ Արցախը դարձվեց հայաստանյան բուրգի մի մաս, այնտեղ չէր կարող և չծնվեց ինքնուրույն քաղաքական մշակույթ, միտք: Արցախը՝ իր ենթահամակարգով, դե ֆակտո մարզի կարգավիճակ ուներ:

Դե հիմա ասեք՝ Հայաստանի ո՞ր մարզպետն է, որ իր քաղաքական գիտելիքներով կամ կառավարչական ունակություններով ավելի լավն է, քան երեկվա եթերի գորշ հերոսը: Եթե ավելի անկեղծանանք, այլ վեճ կարող է առաջանալ՝ Փաշինյա՞նն է ավելի տխմար ու գորշ, թե՞ Շահրամանյանը:

Մի ավելի կարևոր բան ասեմ:

«Առանց դիմադրության՝ չէր լինի արտագաղթ» ձևակերպումը, որը հնչեցրեց Շահրամանյանը, դարձյալ նորություն չէ:

Այս վտանգավոր միտքը՝ տարբեր ձևակերպումներով, եղել է 1998-ի հեղաշրջման ու դրանից հետո ողջ ընթացքի գլխավոր նարատիվը: Ի վերջո, Փաշինյանն էլ չկանխեց պատերազմը, որ իրեն դավաճան չասեն՝ կատարյալ աղետ բերելով երկրի գլխին:

Հիմա եթե Շահրամանյանին «գտել» եք, որ Նիկոլի դեմքը փրկեք՝ առանձնապես մեծ հաջողություններ չեք ունենալու, սիրելի նիկոլապաշտ շահրամանյանագետներ...»: