28.11.2024
«Պաշտպանության մասին» օրինագիծ. փոխվում է զորակոչը, վերաձևվում վարչապետի լիազորությունները
prev Նախորդ նորություն

ՀՀ-ԵՄ համաձայնագիրը անվտանգության կարևորագույն լրացուցիչ բաղադրիչ է ՀՀ համար. Շահնազարյան

ՀՀ-ԵՄ համաձայնագիրը անվտանգության կարևորագույն լրացուցիչ բաղադրիչ է Հայաստանի համար: Այս մասին «Ռ-էվոլյուցիա» հաղորդման եթերում հայտարարել է 1992-95թթ. ՀՀ նախագահի հատուկ հանձնարարություններով դեսպան, ՀՀ ԱԱԾ նախկին ղեկավար, Տարածաշրջանային հետազոտությունների կենտրոնի առաջատար վերլուծաբան Դավիթ Շահնազարյանը:


Նրա խոսքով, հրապարակված փաստաթղթում մանրամասն նշվում է, որ բանակցային գործընթացը և կարգավորումը բացառապես վերագրվում է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին, որը, հայտնի է, Ադրբեջանի համար անընդունելի է և տարիներ շարունակ այն Թուրքիայի հետ միասին ձգտում է դուրս մղել գործընթացից ՄԽ-ն: Բացի այս, շարունակել է Շահնազարյանը, նշված է միջազգային իրավունքի Հելսինկյան եզրափակիչ ակտի 3 սկզբունքը՝ ուժի և ուժի սպառնալիքի կիրառման բացառման սկզբունքը, տարածքային ամբողջականության և ժողովուրդների իրավահավասարության և ինքնորոշման սկզբունքը: Իսկ, անխոս, Հայաստանի անվտանգության առաջին սպառնալիքը Լեռնային Ղարաբաղի հարցն է:


«Ի՞նչ ենք մենք ստանում, եթե Եվրամիության 28 երկիր ընդունում է այդ ամենը, ինչ ամրագրված է համաձայնագրում: Ստանում ենք այն, որ ղարաբաղյան հիմնախնդրի կարգավորման հարցում 28 երկրի քաղաքականություն արդեն այս սահմաններում ֆիքսված է: Իհարկե, չենք կարող ասել, թե ձեռք ենք բերում դաշնակիցներ, բայց միանշանակ է, որ ձեռք ենք բերում համակիրներին՝ 28 եվրոպական երկիր համաձայն է մեզ հետ այդ հարցում, արդեն ստորագրված, իրավաբանորեն վավերացված փաստաթղթով: Սա լրջագույն անվտանգության բաղադրիչ է մեզ համար»,- շեշտել է Դավիթ Շահնազարյանը:


Նա ևս կիսում է այն մտահոգությունները, թե ինչ-ինչ պատճառով կարող է խափանվել ՀՀ-ԵՄ համաձայնագրի ստորագրման գործընթացը: Շահնազարյանի խոսքով՝ Ադրբեջանը ԵՄ անդամ մի շարք երկրների հետ անընդհատ ինտենսիվ քննարկումներ է վարում, որպեսզի այդ երկրները ԼՂ խնդրի կարգավորման հիմք որդեգրեն Բաքվի ուզած՝ տարածքային ամբողջականության սկզբունքը: Երկու երկրի հետ, ասել է գործիչը, պայմանավորվածություն է եղել, որ նրանք կընդունեն միայն տարածքային ամբողջականության սկզբունքը, բայց «այդ երկրների հետ շատ լուրջ աշխատանք է կատարվում. մեկի հարցը լուծվել է, մյուսը մնացել այդ համոզմամբ, բայց այն մեկն էլ կլուծվի»: Եվ այս ամենը Շահնազարյանին հույս և լավատեսություն են ներշնչում, որ համաձայնագիրը, այնուամենայնիվ, կստորագրվի: