Իրավագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր, նախկին նախարար Գևորգ Դանիելյանը խիստ քննադատության է ենթարկել նրանց, ովքեր կասկածի տակ են դնում Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման կարևորությունը։ Նրա խոսքով՝ սա դրսից պարտադրված օրակարգ չէ, այլ ազգային ինքնության հիմնարար հարց և թուրքական ժխտողականությանը դիմակայելու միջոց, որն ուղղակիորեն կապված է Հայաստանի առջև ծառացած այսօրվա սպառնալիքների հետ։
Վերջին շրջանում հանրային դիսկուրսում հնչող հարցադրումը, թե «Ի՞նչ է տվել Հայաստանին Ցեղասպանության ճանաչումը, և արդյո՞ք դա պարտադրված չէ օտար ուժերի կողմից», ստացել է իրավագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր, Արդարադատության նախկին նախարար Գևորգ Դանիելյանի հանգամանալից արձագանքը։ Դանիելյանի քննադատության թիրախում առաջին հերթին ՀՀ իշխանությունն է, որը բազմիցս հայտարարել է, թե Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման հարցը երկրի արտաքին քաղաքականության առաջնահերթություն չէ։
Ըստ նրա՝ արտաքին ազդեցության մասին ցանկացած շահարկում երկրորդական է, քանի որ խոսքն առաջին հերթին հայ ժողովրդի արժանապատվության և ինքնության մասին է։ Նա ընդգծել է, որ Ցեղասպանությունը զանգվածային բնաջնջման պարզ գործողություն չէր, այլ հայոց պատմությունն ու մշակույթն ամբողջությամբ յուրացնելու նենգ, հակամարդկային միջոց։ Այդ քաղաքականության հիմքում դրված էր ցինիկ թեզը. «Այս տարածքում հայ չկա, հետևաբար, այստեղ ամենն ի սկզբանե մերն է եղել»։ Պրոֆեսորը հիշեցրել է, որ թեև Թուրքիայի իշխանությունները հանդուրժողականության մասին խոսելիս նշում են երկրում 55 հազար հայի առկայությունը, սակայն ընդամենը մեկ դար առաջ՝ նույնիսկ 1915 թվականի արհավիրքից հետո, նրանց թիվը կազմում էր շուրջ 2,5 միլիոն։
Անդրադառնալով ճանաչման գործնական օգուտին՝ Դանիելյանը նշել է, որ հենց այս գործընթացն է ստիպում թուրքական իշխանություններին որոշակի անհանգստություն զգալ և հաշվի նստել միջազգային հանրության կարծիքի հետ։ Հակառակ դեպքում, նրա խոսքով, հայկական հարցը պարզապես կարհամարհվեր։ Ավելին, համընդհանուր միջազգային ճանաչումը զգալիորեն կբարդացնի «սկսածը մինչև վերջ հասցնելու» Թուրքիայի առաքելությունը։
Իր խոսքի վերջում փորձագետն ուղիղ զուգահեռ է անցկացրել ժամանակակից աշխարհաքաղաքական իրավիճակի հետ՝ կոչ անելով խորհել հետևյալ հարցի շուրջ. «Մի՞թե Ադրբեջանը միլիարդներ է ծախսում սոսկ Մեղրիով ճանապարհ ունենալու համար, այն դեպքում, երբ ունի մի քանի այլ՝ գրեթե չծանրաբեռնված ուղիներ»։ Այս հռետորական հարցով Դանիելյանը մատնանշել է այն ուղղակի սպառնալիքը, որ Սյունիքը կարող է արժանանալ Նախիջևանի ողբերգական ճակատագրին։
Ավելի վաղ Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը կտրուկ էր արձագանքել իր իսրայելցի գործընկեր Բենյամին Նեթանյահուի՝ Հայոց ցեղասպանության ճանաչման հարցի վերաբերյալ հայտարարությանը։ Փաշինյանը հայտարարել է, որ Իսրայելի կառավարության ղեկավար Բենյամին Նեթանյահուի դիրքորոշումը Հայոց ցեղասպանության հարցում որևէ առնչություն չունի Հայաստանի և նրա ժողովրդի շահերի հետ։ Դրանով իսկ նա կոչ է արել ուշադրությունը կենտրոնացնել Հայաստանի շահերի վրա՝ միաժամանակ պատասխանելով, որ այնքան երկիր է ճանաչել Հայոց ցեղասպանությունը, սակայն հայ ժողովուրդը դրանից ոչինչ չի շահել։
Իսրայելի վարչապետ Նեթանյահուն ամերիկացի փոդքասթեր Փաթրիք Բեթ-Դևիդին տված հարցազրույցում այն հարցին, թե ինչու Իսրայելը չի ճանաչում Օսմանյան կայսրությունում Հայոց ցեղասպանությունը, պատասխանել է, որ, կարծես թե, Քնեսեթը ճանաչել է այդ փաստը։
Ավելի վաղ ՀՀ ԱԳ նախարար Արարատ Միրզոյանը հայտարարել էր, որ Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման հարցը երկրի արտաքին քաղաքականության առաջնահերթություն չի հանդիսանում։
