Ընտրություններով իշխանափոխությունը՝ որպես երկրի ապագայի միակ հուսալի ճանապարհ

Մի դեստրուկտիվ թեզ է շրջանառվում, թե Հայաստանում ընտրություններով իշխանափոխություն իրականացնել հնարավոր չէ: Այսինքն, կոչ է արվում իշխանությունը փոխել փողոցային ընդվզումով:

Հաջորդ հիմար թեզն այն է, որ փողոցային ընդվզումով կարող են իշխանափոխություն իրականացնել միայն մահապարտները, որոնք ոչինչ կորցնելու չունեն, այդ թվում նաև ինքզինքը:

Մի կողմ թողնենք այն, որ, կարծես թե նման մահապարտներ, հատկապես այդ թեզը տարածողների շրջանում, չկան, նաև՝ չկա նման իշխանափոխության մեթոդոլոգիա: Անգամ Գլխավոր Շտաբը ՛՛պոտչը՛՛ չկարողացան իրականացնել, այն էլ ողբերգական դավադրություն-պարտությունից հետո:

Թե ինչու և ովքեր են այդ թեզը տարածում (նկատի չունեմ այդ թեզն առանց մտածելու կրկնողներին), այլ խոսակցության թեմա է, սակայն նրանց այդ խոսույթի հիմնական պատճառներից մեկն ընտրությունների միջոցով իշխանության գալու հնարավորություն չունենալն է:

Լավ, ենթադրենք՝ մահապարտներն իրականացնում են իշխանափոխություն, բնականաբար, իրենք էլ պետք է գան իշխանության կամ էլ նրանց ետևում թաքնված ՛՛ռեսուրս՛՛ ունեցողները: Այսինքն, Հայաստանում քաղաքական գործընթաց իրականացնելն անիմաստ է, ընդամենը մեկ անծրագիր ավանտյուրիստին մեկ այլ անծրագիր մահապարտով փոխարինելն է:

Ինչպես ֆիդայիններից կանոնավոր ու մարտունակ բանակ հնարավոր չէ ստեղծել, այդպես էլ փողոցային մահապարտներից կայուն կառավարման համակարգ հնարավոր չէ ունենալ:

Մինչև Հայաստանում տեղի չունենա քաղաքական գործընթացի շնորհիվ օրինական իշխանափոխություն, հանրային լայն գիտակցված աջակցությամբ (հերթական, կամ արտահերթ), մենք որևէ ապագա չենք կարող ունենալ:

Իսկ եթե պարզվի, որ, իրոք, հայ ժողովուրդն անկարող է օրինական ընտրությունների միջոցով փոխել իշխանությունը, ապա խնդրում եմ վերջին արտագաղթողին Զվարթնոց օդանավակայանի լույսը չմոռանա անջատել:

Հ.Գ. Առիթից օգտվելով՝ պետք է խոսել նաև Միասնական Ընդդիմություն ունենալու ապաքաղաքական թեզի մասին: Գիշատիչների ու բուսակերների մեկ միասնական բլոկը չի կարող հաջողության հասնել, երբ ընտրողներն էլ են կենդանական աշխարհի տարբեր տեսակների ներկայացուցիչներ, կերակրաշղթայի տարբեր բևեռներում գտնվող:

Ցանկացած Միասնական Ընդդիմություն ենթադրում է վարագույրի ետևում մարիոնետներին խաղացնողի հաստ ու բրդոդ ձեռք:

Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյան