Ապրիլի 7-ին Մոսկվան դիմավորելու է ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին։ Նա բանակցություններ կվարի Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ ։ Այս հանդիպումը չափազանց կարևոր է հայկական կառավարության ղեկավարի համար։ Այս մասին գրում է ՄԳԻՄՕ-ի միջազգային հետազոտությունների ինստիտուտի եվրաատլանտյան անվտանգության կենտրոնի առաջատար գիտաշխատող Սերգեյ Մարկեդոնովը՝ Bunin & Co Տելեգրամի ալիքի համար։

«Ռուսական թեման, թեև բոլորովին այլ կերպ, քան Վրաստանում, կարևոր է Հայաստանի ներքաղաքական օրակարգի համար։ Երկիրը մտնում է խորհրդարանի արտահերթ ընտրությունների քարոզարշավի մեջ։ Պայքարը առջեւում սուր է լինելու։ Եվ Փաշինյանին շատ կարևոր է ցույց տալ իր ընդդիմախոսներին, որ Կրեմլի հետ հարաբերություններն ավելի վատ չեն, քան «նախկիններինը»։ Հայաստանի նախկին նախագահները շեշտը դնում են իրենց կադենցիների «կայունության» վրա։ Եվ այդպիսինն, իհարկե, կապվում է Ռուսաստանի հետ, այն դեպքում, երբ Փաշինյանն օժտվում է «արևմտամետի» և «Սորոսի» որակներով։ Ու թեև այս պարզունակ պատկերն իրականությունից հեռու է, այն ունի աջակիցների որոշակի ռեսուրս։ Փաշինյանին կարևոր է կոտրել այդ սխեման, հատկապես տատանվող ընտրողների շրջանում։ Ըստ սոցհարցումների՝ այսօր նմանները գրեթե մեծամասնություն են», - գրում է նա ։

Ի դեպ, Մարկեդոնովի խոսքով, օտարերկրյա պետության ղեկավարի աշխատանքային այցը չի կարելի դիտարկել միայն նրա ներքաղաքական օրակարգի շրջանակում:

«Փաշինյանը նոր 2021 թվականի սկզբին մասնակցել է Ղարաբաղի հարցով գագաթնաժողովին, ինչպես նաև Իլհամ Ալիևի ու Վլադիմիր Պուտինի հետ համատեղ հայտարարություն է ստորագրել տարածաշրջանում հաղորդակցության վերականգնման մասին։ Եվ ակնհայտ է, որ այդ թեման նույնպես կդառնա խոսակցության առարկա։ Հայաստանում նման հեռանկարի հանդեպ, մեղմ ասած, թերահավատ վերաբերմունք կա։ Տրանսպորտային ենթակառուցվածքների բացումը դիտարկում են որպես Բաքվին հետագա անհիմն զիջումներ։ Այսպիսին է հասարակական կարծիքը, այն հաղթահարելը դժվար է, իսկ պայմանավորվածությունները կատարել պետք է։

Ըստ էության, ղարաբաղյան օրակարգը չի սպառվում միայն տրանսպորտային միջանցքներով։ Բանակցությունները պետք է շարունակել, շատ հարցեր մինչեւ վերջ չեն լուծվել։ Եվ, ամենայն հավանականությամբ, Մոսկվան կաջակցի Երևանում այն քաղաքականությանը, որը կաշխատի Ղարաբաղի հարցում հետպատերազմյան կոնֆիգուրացիայի իրականացման ուղղությամբ։ Որքան էլ Փաշինյանը բարդ գործընկեր լինի, իսկ նա կապված է Մոսկվայի հետ ընդհանուր պարտավորություններով, ինչը նրան տարբերում է քաղաքական ընդդիմախոսներից։ Եվ այդ փաստարկը Հայաստանի վարչապետի համար ռուս գործընկերների հետ երկխոսության մեջ, կարծես թե, վերջինը չէ», - համոզված է Սերգեյ Մարկեդոնովը։