Հետխորհրդային տարածքի երկրները շատ տարբեր են իրենց տնտեսական բնութագրով՝ մի մասը ինչ-որ չափով հիշեցնում է ՌԴ-ն իր զարգացման տարբեր շրջաններում, մյուսներն ընտրել են սեփական, ռուսականից միանգամայն տարբերվող տնտեսական ուղի, գրում է Forbes.ru-ն:

«ԱՊՀ երկրները, որտեղ կան ակտիվներ, որոնք սակարկվում են միջազգային ֆինանսական շուկաներում, կարելի է 3 խմբի բաժանել: Վրաստանն ու Ղազախստանն առավել բարենպաստ հեռանկարներ ունեն: Հայաստանի և Բելառուսի տնտեսական մոդելներն այդքան զարգացած չեն, սակայն նրանց հեռանկարները մոտ ապագայում ևս բավականին դրական են: Եվ վերջապես՝ Ադրբեջանը, Ուկրաինան և Տաջիկստանը կարող են որոշակի դժվարություններ ունենալ»,-գրում է պարբերականը:

Ի՞նչ կարող է գրավել ներդրողին Հայաստանում: Հայաստանը հումքային ապրանքների ավելի բարձր գների անմիջական շահառու է և ամենասերտ կապերն ունի ՌԴ վերականգնված տնտեսության հետ՝ ՀՆԱ աճը Հայաստանում՝ 7,5%, 2017-ին շատ ավելին եղավ, քան ակնկալում էին ԱՄՀ-ն ու շուկայի մյուս մասնակիցները:
ՀՀ տնտեսության վերաբերյալ հիմնական մտավախությունները սովորաբար կապված են այն հանգամանքի հետ, որ հայկական դրամի փոխարժեքը համաշխարհային արժույթների համեմատ զգալիորեն ցածր է տարածաշրջանի մյուս երկրների փոխարժեքներից:

«Սակայն, հարկ չկա չափազանցնելու այդ ռիսկերը: Հայաստանը բարելավել է ընթացիկ հաշվի պակասուրդը՝ 2012-ին գրանցված ՀՆԱ 8 տոկոսից հասցնելով ընդամենը 2-3 տոկոսի 2016-2017-ին: Սա արտաքին առևտրային հաշվեկշիռների առողջացման շատ հետաքրքիր փորձ է առանց արժույթի արժեզրկման: Նույնիսկ եթե այն հասնի 3-4 տոկոսի, փոխարժեքի հետագա նվազում չի պահանջվի»,-ասվում է հոդվածում: